وضعیت نظام مراقبت بیماری های منتقله از راه تماس جنسی در ایران از دید کارشناسان و درمان گران مرتبط با این بیماری ها

مقدمه: به دلیل عدم وجود مطالعات کافی و معتبر در خصوص مشکلات نظام مراقبت عفونت­های آمیزشی، تصمیم‌گیری مبتنی بر شواهد امکان­پذیر نیست. لذا ارزشیابی برنامه با استفاده از رویکرد کیفی در خصوص نقاط ضعف و قوت و همچنین یافتن راه­کارهای مناسب ضروری به نظر می­رسد. روش‌ها: این مطالعه با ترکیبی از چند رویکرد (کیفی و کمی) انجام شده است. به ­منظور ارزشیابی دو سویه وضعیت نظام مراقبت عفونت­های آمیزشی از دو منظر مقابل هم، شرکت کنندگان از دو گروه یعنی کارشناسان ایدز و بیماری­های آمیزشی در تمام سطوح به ­روش هدفمند و درمان­گران مرتبط با این بیماری­ها در بخش دولتی و خصوصی به­ روش آسان وارد مطالعه شدند. برای گروه اول از دو روش مصاحبه عمیق و چک لیست و برای گروه دوم از پرسشنامه باز ساختار یافته استفاده شد. اطلاعات کیفی به روش تحلیل محتوا گروه بندی و خلاصه شدند. اطلاعات کمی  با استفاده از آمار توصیفی تجزیه و تحلیل شدند. نتا‌یج: بسیاری از مبتلایان به دلایلی از جمله شرم، انگ اجتماعی، دریافت داروی بدون نسخه، عدم رضایت از خدمات و هزینه بالای آزمایش­ها، برای درمان به مطب یا مراکز درمانی مراجعه نمی­کنند. نظام مراقبت عفونت­های آمیزشی در ایران بیشتر تحت تأثیر تهدید­ها و نقاط ضعف قرار دارد. مهم­ترین نقاط ضعف، مشارکت پایین بخش خصوصی از یک منظر و سوء مدیریت و محدودیت بودجه در سیستم بهداشتی از منظر مقابل بود. نقطه ضعف مشترک در دو گروه نیز ضعف در نظام گزارش­دهی جاری است. بحث و نتیجه‌گیری: پیشنهاد می­شود که به ­منظور توانمندسازی و ارتقاء همه جانبه نظام مراقبت عفونت­های آمیزشی و با توجه به توصیه سازمان جهانی بهداشت یک دستورالعمل براساس نظرات و تجربیات کارشناسان و ذی­نفعان و پس از مرور نظام­مند مطالعات انجام شده در کشور تهیه شود.